αυτοι που ξερουν, δεν μιλουν, αυτοι που μιλουν, δεν ξερουν

"παραμενει ευκολοτερο να πουμε τι δεν ειναι το ζεν παρα να το ορισουμε με ακριβεια, εφοσον δεν προκειται ουτε για θρησκεια, ουτε για φιλοσοφια, ουτε για ψυχολογια, ουτε για επιστημη

ισως ο καλυτερος ορισμος του να ειναι αυτος που χρησιμοποιουν στην Ινδια και στην Κινα: το ζεν ειναι "ενας δρομος για τη λυτρωση"

απλουστατο στην αμεσοτητα του, φαινεται οτι προσφερει στους αφοσιωμενους μαθητες του μια κατασταση ολοκληρωτικης ενταξης στο συμπαν, διαμεσου της χαρας της ζωης και της αποδοχης του θανατου

αλλα απο εδω και εμπρος οι λεξεις δεν μπορουν να περιγραψουν μια εμπειρια που ξεφευγει απο τις δυνατοτητες τους"

αυτοι που ξερουν, δεν μιλουν
αυτοι που μιλουν, δεν ξερουν


"η ιδιαιτερη αξια του ζεν, εγκειται στον εκπληκτικο τροπο που διαθετει για να εκφραζει το Ασυλληπτο, τοσο στον διανοουμενο οσο και στον αγραμματο, προσφεροντας ετσι ανεξερευνητες δυνατοτητες επικοινωνιας.

διαθετει ακομη αμεσοτητα, οιστρο και χιουμορ, και συναμα ενα αισθημα ομορφιας αλλα και γελοιου, που εκνευριζουν αλλα και ενθουσιαζουν.

αλλα πανω απ ολα, το ζεν ειναι ενας θαυμασιος τροπος για να γυρισει κανεις τον νου του "τα μεσα εξω" και να βρισκει ικανοποιητικες απαντησεις στα πιο βασανιστικα ανθρωπινα ερωτηματα, οπως: οταν περιδινιζεται ενας ποντικος, γιατι εξακολουθει να ειναι ποντικος?

στο βαθος το ζεν περιεχει μια απεριοριστη, αλλα εντελως απαλλαγμενη απο συναισθηματισμους, συμπονοια για τα ανθρωπινα πλασματα, που υποφερουν και χανονται στις διαφορες προσπαθειες τους να σωσουν τον εαυτο τους."


"προκειται για εναν πολιτιστικα παραγωγικο τροπο ζωης, που εδω και δεκαπεντε αιωνες ενιωσε απολυτα εξοικειωμενος με το "Κενο", ετσι που να μην το αντιμετωπιζει με τρομο, αλλα αντιθετα με μια θετικιστικη ικανοποιηση και χαρα.

γιατι η αντιληψη του ζεν για τον κοσμο και την ζωη, συμφωνα με τα ιδια του τα λογια, υπηρξε παντα η εξης:

απο πανω, ουτε ενα κεραμιδι να σκεπαζει το κεφαλι
απο κατω, ουτε ενα μετρο γης για να πατουν τα ποδια"